Dan-examens op 10 juli

Op vrijdag 10 juli had Aikikai Ternat meester Tony Thielemans, voorzitter van de ABAMJF te gast. Bij deze gelegenheid legden Marc (shodan 1981) en Pierre (shodan 1992) examen af voor nidan, en Liesbet, Wendy, Karolien, en Eli voor shodan.

Marc, Pierre, Liesbet en Eli slaagden, Wendy en Karolien daarentegen blijven bruine gordel tot januari 1999, maar mogen in afwachting reeds de zwarte gordel en de hakama dragen in de club, op voorwaarde dat ze werken aan het verbeteren van hun fouten tegen januari.

Na afloop van het examen werd Theo gehuldigd met een klein geschenk wegens het bijna 30 jarige bestaan van de club (Aikikai Theo Walravens Ternat werd opgericht eind 1968). Na een korte receptie bij Franske nodigde Theo de yudansha uit voor een diner in “De Fakkel”, waar een aantal aanwezigen hun mening gaven over de examens.

Tony (vertaald uit het frans):
Theo heeft vandaag een grote inspanning gedaan om zijn leerlingen te bedanken, met een medaille en een mooi diploma en met bloemen voor de dames. Ik heb hier zelf van hem een magnifieke plaque gekregen. Theo is een formidabele type en dankzij hem lijkt zijn club op een grote familie. Ik zeg dat vooral omdat hij mij volgende keer weer zou uitnodigen op zijn diner. Hij heeft deze plek goed gekozen en het diner is magnifiek. Theo onderhoud een traditie die men tegenwoordig in Brussel nergens anders meer vindt in de andere clubs. Hij geeft zijn leerlingen een hakama, een gordel, een diner en andere cadeaus, dat bestaat nergens meer. Zijn leerlingen zijn geprivilegieerd dat ze een prof zoals hij hebben, die hun uitnodigd naar zulke chique restos.

Het is nochtans niet gemakkelijk om een club te leiden en men kan nooit iedereen tevreden stellen. U kent die fabel over die ezel, nietwaar? Maar degenen die niet akkoord zijn en denken dat ze het beter weten zouden best eerst eens naar zichzelf kijken alvorens kritiek te geven. Ze kunnen altijd eens bij mij komen en dan zal ik hun eens op hun eigen fouten wijzen (want iedereen heeft gebreken) en ze zullen er misschien nog van verschieten als ze niet gewend zijn zichzelf in vraag te stellen.

Iedereen moet begrijpen dat wat we vandaag beslist hebben was om voor iedereen het beste te doen, we hebben er eerst goed over nagedacht en gediscuteerd. De twee meisjes zullen maar eerste dan zijn vanaf 1 januari en niet eerder, want ze moeten nog veel leren en het is aan degenen die wel geslaagd waren om hen op hun fouten te wijzen. Als ze vanaf nu goed hun best doen en als u hen helpt dan komt dat wel in orde tegen januari. Ze moeten wel goed begrijpen dat ze maar eerste dan mogen worden op voorwaarde dat ze zich verbeteren.

Deze beslissing was een compromis want hun examen was niet volledig slecht maar er waren teveel fouten die men niet kan toelaten voor een eerste dan, zelf rekening houdend met de ongelukkige timing van het examen vlak na hun examens op school. Liesbet werkte te zacht en een beetje te traag maar ze toonde wel een beter begrip van de technieken en de verplaatsingen dan de andere twee. Het examen van Eli was heel goed.

Theo:
Ik vond het examen goed, maar niet super. Er waren veel fouten, en weinig goede verplaatsingen. Het examen verliep voor sommigen te kort en te hevig, voor anderen te traag en te zacht. Maar iedereen is er door en vanaf nu gaan we niet meer over dat examen spreken.

Jean:
De gevechtshouding was bij de meesten niet goed, het achterste been moet gestrekt zijn en een lijn vormen met het lichaam, de vingers moeten goed open, handen goed verticaal op dezelfde lijn, niet te hoog, niet te ver uitgestoken, de voorste voet moet iets naar buiten wijzen. Thielemans heeft mij gezegd dat de afwerkingen veel beter moeten getraind worden, de meesten waren niet in staat om vooral nikkyo en gokyo, maar ook sankyo en zelfs ikkyo, goed af te werken. Er zijn nochtans meerdere boeken verkrijgbaar over Aikido waarin men kan lezen hoe die afwerkingen moeten gebeuren, een kandidaat voor een dangraad zou toch al eens iets mogen gelezen hebben over Aikido.

Annick:
De meisjes moeten meer zelfvertrouwen uitstralen, aandacht besteden aan een goede gevechtshouding, in evenwicht, en met meer overtuiging instappen. Vooral een rechte rug houden en niet achterover leunen. De voorste knie gebogen houden, de vingers goed gespreid.

Veerle:
Het is geen kwestie van zacht of hard weken, het moet dynamisch en harmonisch zijn, niet zacht maar ook niet bruut. De techniek moet vooral juist uitgevoerd worden, dan kan dat evengoed zacht.

Nadine:
Ik was te laat en heb van het examen dus niks gezien, maar voor mij moet altijd de tegenstander zijn evenwicht verbroken worden door de verplaatsing of als het moet met een atemi. Zeker voor zwarte gordel moet er altijd een atemi en een goede verplaatsing bij zijn.

Eli:
Meester Thielemans vertelde mij direkt na het examen dat hij in de kotegaeshi die ik twee keer moest doen opmerkte dat ik wel na de eerste taisabaki nog een tweede deed, dat van de anderen blijkbaar niemand dit juist deed, en daardoor hielpen ze de tegenstander terug recht in plaats van hem uit evenwicht te houden. Zelf denk ik dat het probleem voor sommigen meer daarin ligt dat ze hun lichaam niet genoeg als geheel gebruiken, en bij het instappen ofwel hun armen, ofwel hun verplaatsing gebruiken, maar meestal niet de twee tesamen.

Ook vermeldde hij dat mijn afwerkingen wel juist waren in tegenstelling tot die van de anderen, zo is het absoluut verkeerd in gokyo de hand te draaien, en de afwerking in nikyo is niet dezelfde als in sankyo, ook moet men in sankyo de pols vastnemen en niet de vingers.

Hij vervolgde dat men zich volgens hem eerst uit de weg moet zetten, de aanval laten passeren en de tegenstander uit evenwicht brengen alvorens de greep te beginnen, zodat dat soepel en mooi is, hier is hij niet akkoord met Theo zijn fixatie op direkt proberen de greep te doen zonder draaien of van hand te wisselen en als zodanig zonder eerst de tegenstander in een goede positie te maneuvreren.

Voor wat ik zelf van de examens gezien heb, leun ik aan bij de meningen van Jean en Annick. Iedereen zou eens goed op de gevechtshouding moeten letten, bij verschillende kandidaten waren ofwel hun vingers niet gespreid of hun handen niet vertikaal en op hun middellijn, en vooral de positie van de voeten, benen en heupen was niet altijd goed, de voorste knie moet gebogen zijn, het achterste been goed gestrekt, en het gewicht op de voorste voet, de intentie naar voor gericht. Misschien nog belangrijker, lijkt het dat voor velen de gevechtshouding iets is dat men enkel even doet voor of na een greep, de gevechtshouding is voor tijdens het gevecht! Er zijn er die zich eerst wel in gevechtshouding zetten, maar dan juist op de moment dat de vijand gaat aanvallen, is de gevechtshouding weg en zetten ze zich helemaal open. Er zijn er zelf die opzettelijk hun rug draaien naar de vijand. Op die manier heeft de gevechtshouding natuurlijk geen betekenis. Ook is een voet vooruitsteken volgens mij niet hetzelfde als instappen, als de heupen niet mee vooruit gaan. Marc daarentegen wil volgens mij al eens overdrijven bij zijn instappen, waardoor hij nogal vaak in hanmi handachi eindigt.

Tenslotte ben ik ook een beetje teleurgesteld door de onwetendheid die over sommige dingen nog altijd bestaat. Dat gokyo en de afwerking op nikkyo een probleem was voor sommigen, zag ik al lang aankomen, en in oktober van vorig jaar heb ik in Hajime! nr. 4 daarvan figuren opgenomen. In Hajime! nr. 5 staat uitgelegd hoe de hakama moet geknoopt worden. Nochtans hadden enkele nieuwe shodans hier grote problemen mee. Zelfs Filip zijn hakama was heel raar geknoopt en de achterkant sleepte over de grond tijdens het examen, ik dacht echt dat hij erover ging vallen. Ook met seiza, uitgelegd in Hajime! nr. 9, hebben velen blijkbaar nog problemen. Ik vind het ontmoedigend dat mijn inspanningen om deze en soortgelijke informatie beschikbaar te stellen blijkbaar niet ten goede komen aan diegenen die er het meeste nood aan hebben.