Dag der Mechelse gevechtssporten
Op 8 november 1997 ging de tweede dag der Mechelse gevechtssporten door in de sporthal Winketkaai te Mechelen. Deze interessante gebeurtenis werd bijgewoond door een Ternatse delegatie, bestaande uit: Jean, Mieke en Cedric Trembloy, Marc en Kevin De Backer, Eli Steenput, Gino Debouvry en Jean-Marie Ribourdouille.
Van 10 tot 12 uur werden initiaties gegeven. We begonnen met jiu jitsu van de club Samourai Kampenhout. De getoonde technieken waren variaties op kote gaeshi op verwurging. Wat opviel is dat de afwerkingen meestal bestonden uit atemi met de voet, zonder immobilisatie op de grond na een worp. Gelijktijdig was er ook karate initiatie, en initiatie jiujitsu voor beginners, waarbij voor zover ik kon zien met kartonnen buizen als zwaarden op elkaar geslagen werd. Volgens Cedric en Kevin was de bedoeling hiervan de verplaatsing te oefenen.
Tijdens deze initiaties werd zeer luide muziek gespeeld in de zaal, met luidsprekers vlak naast de mat, wat vrij storend was. Bovendien vielen we meermaals tussen de luidsprekers.
Jean en Eli hadden hun blauwe iaido-uniformen aangetrokken, wat veel nieuwsgierige blikken aantrok. Marc was zijn broek vergeten, en was dus ook verplicht zijn hakama aan te trekken (hoewel die niet veel verborg…). Het gevolg hiervan was dat er bij momenten meer volk op de mat naar ons stond te kijken dan meedeed.
De volgende initiaties waren judo (Sandokan) en ninjitsu (Tengu ryu). Wij deden mee met de club ninja’s. In tegenstelling tot de jiu jutsu leek dit meer een gewone les, met veel meer ninja’s dan anderen op de mat. Aan hun emblemen te zien was deze club verbonden met Bujinkan Budo Taijutsu, maar hun affiliatie is niet zeer duidelijk uitgelegd in hun foldertje. Omdat de foto’s van Jean nogal donker waren, heb ik enkele foto’s van Takamatsu soke en Hatsumi soke bijgevoegd, die ik nog had liggen van nummer 4.
De getoonde technieken waren yokomen uchi tenchi nage en voorslag genomen met vuistslag nikkyo, en drie technieken met bokken. Hun verplaatsingen zijn kleiner, en de bewegingen rechter dan in onze aikido. Er wordt ook veel met de voeten gewerkt voor subtiele immobilisaties van de voeten of handen van de tegenstander. Er waren twee interessante technieken om iemand te klemmen met zijn eigen zwaard als hij probeert te trekken. De ontwijking van een shomen uchi was eerder bizar en ongeloofwaardig. Het globaal niveau van de zwaardtechnieken leek niet veel hoger dan in de aikido. Ook bij ons staan veel mensen te dicht om een slag met de bokken te geven; het is niet de bedoeling met het handvat op iemands hoofd te slaan!
Deze ninjaclub was aanwezig met veel leden, voornamelijk jonge mensen, en ze leken zich goed te amuseren.
Daarna was er initiatie aikido van Muchachuggu-aikikai Mechelen. Wat opviel aan deze aikido was dat er steeds een erg grote afstand tot de tegenstander bewaard werd, zodanig dat het leek of een techniek nooit echt aangezet werd. De verdediger zou net voor een klem ontstond terug wegdraaien, waarna de aanvaller om de een of andere reden viel. Ook werd twee, drie keer rondgedraaid alvorens met een techniek te beginnen, en werd de aanvaller vaak erg ver of laag uit evenwicht getrokken.
Na de middagpauze begonnen de demonstraties. De eerste demonstratie was van de Tengu ryu. De ninja’s hadden een uitgebreide en meestal goed gechoreografeerde demonstratie (op weer veel te luide muziek). De meisjes waren opgemaakt en verkleed in kimono, wat mij deed vermoeden dat de club er een speciaal demonstratieteam op nahoudt. Er lijkt een zeker show-element te zijn verbonden aan het ninjitsu- niet alleen kwam dit naar voor in de maskers en kostuums, maar ook in de manier waarop (vaak nodeloos) met wapens werd gejongleerd en over de mat gerold.
Na enkele dynamische twee- en driepersoons demonstraties met en zonder wapens, was er een kata met een bisento (een soort zware naginata) die er nogal Chinees uitzag. Na een korte 10 tegen 1 randori volgde een demonstratie hensojitsu (vermomming), waarin enkele interessante wandelstoktechnieken te zien waren (we weten dat Takamatsu Osensei vooral bekend was om zijn stoktechnieken), en toen een stukje humor dat aangekondigd werd als ‘zelfverdediging’. De humor ging verder met een wapenrandori waarin een ninja zich verdedigde tegen 10 dronken samurai, en breektesten.
Ik ben zelf geen liefhebber van demonstraties waarin onschuldige itonblokken of planken wreed mishandeld worden, maar sommige mensen worden misschien vaker dan ik aangerand door een plank of een steen. Deze breektest bestond erin een ‘steen’ die op iemands buik lag, met een grote hamer stuk te slaan. Ik had het interessanter gevonden zonder de steen… Voor dit deel werd absolute stilte van de toeschouwers gevraagd, maar vreemd genoeg mocht de muziek wel vollen bak blijven spelen.
Vervolgens was er een stukje ninja keukentechniek, waarin de leraar een paar appels op een zwaard in twee sloeg, en ook zijn hand een klein beetje. Om te besluiten voerden de verklede dames een dansje uit met de tessen (metalen waaier) op muziek van Vangelis. Dit dansje was een demonstratie van enkele verdedigingstechnieken met dit wapen op muziek.
Om te besluiten volgden nog enkele minuten handgeklap en vingervlechten (kuji-ho), waarna de ninja’s de mat verlieten met verdiend applaus voor hun gevarieerde demonstratie.
Toen de ninja’s hun wapens klaarlegden voor de demonstratie, viel het mij op hoe onnadenkend en onbeleefd sommige nieuwsgierigen reageren op andermans wapens. Wapens zijn vaak kostbaar, vaak gevaarlijk, en soms allebei. Raak daarom nooit een wapen aan dat niet van u is, zonder voorafgaande toestemming en uitleg van de eigenaar. Voel nooit met uw vingers of een mes of zwaard scherp is, want bloedvlekken kunnen het metaal aantasten. Het is een elementaire veiligheidsregel dat men elk wapen altijd behandelt alsof het vlijmscherp of geladen is.
Karate school Daruma was vertegenwoordigd door slechts twee leden, omdat de massa van de club op internationale wedstrijd was. De twee deden echter goed hun best en toonden verschillende kata, een beetje kumite (semi contact, met bokshandshoenen), en een ‘nunchaku-kata’, waarvan ik denk dat hij humoristisch bedoeld was, want de uitvoerder verloor 1 van zijn nunchakus en sloeg zichzelf vervolgens haast bewusteloos.
Sandokan judo bracht een mooie demonstratie in samenweking met judo Hofstade. Eerst werd getoond hoe kinderen leren vallen in hun club met behulp van iemand die op handen en knieen zit (wat voor ons ook nog bruikbaar zou kunnen zijn), waarna delen van judo kata’s werden getoond door mensen die er duidelijk iets meer van kunnen dan ik. De technieken werden stevig doorgezet. Er was ook een vertraagde kata bij, wat een grote spierbeheersing vergt (probeer maar eens slow-motion te vallen). Bravo voor de vrouwelijke judoka!
Het volgende onderdeel was een demonstratie van Savate (Frans boksen), die goed opgebouwd en erg interessant was. De basistechnieken (vuistslagen en trappen) werden getoond, vervolgens werd uitgelegd hoe de training in het werk gaat; per twee worden de basistechnieken en kombinaties getraind (een beetje zoals onze aikidotraining) en tenslotte werden een paar ‘wedstrijden’ van 1 minuut getoond.
De jiujitsu club Samourai Kampenhout gaf ook enkele mooie 2 en 3 persoons demonstraties. Hun eerste deel was erg goed en lag in de lijn van de initiatie, maar toen kwamen erg onrealistische verdedigingen tegen mes en revolver, waar ook nogal wat zanshin leek te ontbreken. Tot overmaat van ramp werd besloten met het wreedaardig vernietigen van onschuldige bezemstelen en itonblokken. Hierdoor was ik een beetje ontgoocheld.
De Shobukai van Eddy Wolput uit Antwerpen gaf een demonstratie van Tomiki aikido, jodo en iaido. Dit was een mooie demonstratie, door de afwezigheid van muziek en de soberheid kwam het hoge technisch niveau extra tot uiting. Er werden Tomiki kata (normale training) getoont, 5 kata’s uit de seitei jodo reeks (wat misschien een beetje weinig was), en een allegaartje van iaido kata’s, waaronder 5 keer het mae equivalent uit verschillende scholen. Zelf zou ik andere kata’s hebben gekozen (bv itomagoi ipv junto), ik denk niet dat de meerderheid van het publiek dit stuk goed kon volgen zonder een woordje uitleg. Voor de iaido zou het interessant geweest zijn de katas eerst eens uit te voeren met tegenstanders, zodat het publiek weet wat er gebeurt. Ik vond ook een beetje flauw dat de spreker nadruk op de scherpheid van het gebruikte zwaard moest leggen.
Vervolgens werden tantodori technieken getoond met Eddy als uke, en de demonstratie werd afgesloten met een oude kata, mooi beheerst uitgevoerd door Gina Wolput. Wat mij opviel in hun Aikido, is dat men steeds van de tegenovergestelde kant van de mat naar elkaar toeloopt om een techniek uit te voeren.
De organiserende Aikidovereniging Muchachuggu-Aikikai Mechelen demonstreerde ook, waarbij vooral de jongere leden van de club in de belangstelling stonden. Dit was ongeveer hetzelfde soort technieken als tijdens de initiatie. Er werden hier wel atemi gegeven. Het eerst beheerst of vertraagd uitvoeren van een beweging, en daarna op ware snelheid, is interessant voor een demonstratie.
Er was ook handgeklap in het begin en aan het einde van de demo, maar in aikido (omoto-kyo) klapt men 4 keer in plaats van 3. Er was tevens een zelf uitgevonden jo-kata (op de knieen). Ik begreep sommige dingen niet in hun aikido. Waarom is het bv. nodig iemand die al op zijn buik ligt weer recht te trekken en hem op zijn rug te smijten?
Al bij al was het een boeiende en leerzame dag. Mijn applaus voor de organisatoren en al de deelnemende clubs die, door kontakt te onderhouden met andere stijlen en clubs, een waardevolle uitwisseling mogelijk maken.