Soke Toshishiro Obata

De Obata familie stamt af van samurai van de Heike clan. Obata Toramori was een generaal en strateeg van de Takeda familie, en werd heer van Kaizu Jo (kasteel) in Shin Shu (Nagano). Soke Obata Toshishiro werd geboren in Japan in 1948. Obata werd sinds jonge leeftijd gefascineerd door zwaardkunsten. In 1966, toen 18 jaar oud, trok hij naar Tokyo en leerde Aikido in de Yoshinkan dojo bij Shioda Gozo. Hij werd uchi deshi (huisleerling) en gaf les aan de Yoshinkan Hombu, aan de stedelijke oproerpolitie en de Japanse zelfverdedigingsmacht (zo heet het leger daar) voor 7 jaar.

Om de aikido zwaardtechnieken uit te breiden, trainde de jonge Obata in verschillende stijlen, waaronder Yagyu Ryu onder de 21ste Soke Yagyu Nobuharu. Hij bestudeerde Zen met leden van de Shiyukai. Als Uchi Deshi kon hij zich echter niet ernstig op andere stijlen toeleggen, en hij verliet de Yoshinkan in 1973.

Obata werd lid van de Tokyo Wakakoma (gevechtsscene choreographen en stuntmannen voor Japanse film en televisie) waar hij verschillende jaren trainer was. Voor zijn komst werden Judo-achtige technieken geliefd door Japanse T.V. en films; maar sindsdien begon Obata's Actie Coordinatie leraar Hayashi Kunishiro Aikido technieken in te voeren, die grote populariteit verkregen.

Als Actie Coordinatie leraar zorgde Hayashi ook voor de studie van Samurai manieren en tradities voor de leden van Wakakoma, waaronder boogschieten te paard, het dragen van traditionele kledij en harnas, en omgaan met speer, naginata en zwaard. Hiervoor werden specialisten in de verschillende domeinen aangetrokken. Obata kreeg hierdoor les van Uchida Tesshisai Sensei van Ioriken Batto do, Nawa Yumio Sensei van Masaki Ryu Manrikigusari, Ouedo Juttejutsu en Ninpo, en Inoue Motokatsu Sensei van Ryukyu Kobudo.

In 1980 trok Obata naar de USA nadat hij benoemd was tot hoofdleraar voor Noord Amerika voor Toyama Ryu en Nakamura Ryu Batto Do door Meester Nakamura Taizaburo, en Soke van de USA Batto Do Federation door de All Japan Batto Do Federation.

Taizaburo Nakamura werd geboren in Yamagata prefectuur in 1912. Nakamura Shihan was een Taito Honbun Sha in noord China tijdens WOII, lid van een groepje traditionalisten die de oude bugei verkozen boven moderne oorlogvoering. Nakamura studeerde aan "Rikugan Toyama Gakko" (Toyama Militaire Academie). Na de oorlog stichtte Nakamura Shihan zijn eigen stijl van Batto Do gebaseerd op de 8 basisstrepen in Japanse kalligrafie, de Nakamura Ryu Happo Giri.

Na ongeveer 10 jaar lesgeven in Batto Do ontwikkelde Obata sensei de fundamenten van een eigen stijl "Shinkendo". In 1996 richtte hij de Aikido & Aikibujutsu Tanren Kenkyukai op, een organisatie voor studie en onderzoek van Bujutsu/ Budo van de eerste vormen van Aikijutsu tot modern Aikido. Taihojutsu (arrestatie technieken) is een deel van het curriculum.

Obata Toshishiro Soke werkt ook aan vertalingen van klassieke geschriften over de krijgskunsten, en werkt geregeld voor de filmindustrie, af en toe als akteur. Zijn meest bekende verschijning is waarschijnlijk als "Tatsu de slechterik" in de Teenage Mutant Ninja Turtles. Hij verschijnt ook in Black Rain, Rage & Honor, Rising Sun, Demolition man, the Shadow, Showdown in Little Tokyo en the Hunted. Obata is ook de schrijver van boeken als 'Naked Steel', 'Crimson Blade' en 'Samurai Aikijutsu'.

Obata soke heeft in de wereld der zwaardkunst vooral bekendheid omwille van zijn nogal omstreden opvattingen over het belang van iai giri (het oefenen van snijden met het zwaard op matten, stukken bamboe, enz). Volgens Obata is dit absoluut noodzakelijk, en hij maakt geregeld kleinerende opmerkingen over kendo en iaido, welke hij vergelijkt met "leren schieten zonder kogels".

In de meeste andere iaido organisaties wordt iai giri eerder ontmoedigd. Een belangrijke reden hiervoor is dat het onaangename herinneringen oproept aan de oorlog en executies van krijgsgevangenen. Een andere reden is dat deze training beschouwd wordt als overbodig. Wie de kata's goed leert zal juist kunnen snijden, en het doorhakken van dingen geeft hiervan alleen een bevestiging. Maar als je traint onder een leraar, is dit overbodig. De leraar zal wel zeggen of een slag juist is of niet. Het gevaar bestaat dat de leerling denkt dat zijn iai perfekt is omdat hij iets in twee kan hakken. In werkelijkheid kan iedereen dit, zoals werd gedemonstreert toen Kajihara sensei mensen uit het publiek haalde op demonstraties, en ze met succes iai giri liet uitvoeren na 30 seconden uitleg.

Merk op dat er verschillende strekkingen zijn in deze haktesten. De iai-giri-do groep voert kata's uit waarbij een doel geplaatst wordt op de plaats van de imaginaire tegenstander. De groep van Nakamura Taisaburo doet meer de vorm van 'kijk eens hoeveel bundels ik nu ga doorkappen'. Er zijn ook karate mensen die zich specialiseren in het mishandelen van bakstenen.

Dit debat was vrij heftig in Japan een aantal jaren geleden. Nakakura-sensei (9-dan, hanshi), is voorstander van het standpunt dat wie de kata juist oefent geen behoefte heeft aan haktesten. Iemand daagde hem uit met 'hoe kun je dat weten als je het nooit probeert.' Nakakura hakte toen een kaars horizontaal en diagonaal, voor het eerst in zijn leven. De aanwezige tameshi-giri experts gaven toe dat de kaars perfect gesneden was.

Verhalen over haktesten op helmen of stukken harnas tonen aan dat deze praktijk al bestond in de twaalfde eeuw, tijdens de Gempei oorlog. Maar de bedoeling was toen om de kwaliteit van het zwaard (en de kunst van de smid) te beoordelen, niet om een show voor de zwaardvechter op te voeren. Dit blijkt uit een verhaal uit 1600, waarin een zekere Ito Banzaemon enkele zwaarden besteld had bij Hokinokami Nobutaka. Hij was echter niet in staat met deze zwaarden een helm in twee te hakken. Ito Banzaemon werd kwaad en beval de smid; "ofwel maak je mij een zwaard dat door deze helm kan snijden, of anders kun je maar beter zelfmoord plegen!" (Dit is een goede uitvlucht om te onthouden als een haktest mislukt.) De zwaardsmid legde een nat stuk papier over de helm en vroeg Ito Banzaemon om nog eens te proberen. Deze keer gleed het zwaard niet van de helm zoals de vorige keren gebeurd was. In 1853 ging een zwaardbreektest door in Shinshu Matsushirohan in Nagano onder heer Sanada. De test werd uitgevoerd in het bijzijn van getuigen en vier Ometsuke (officiele toezichters). In deze test werden 12 zwaarden gebroken om te bepalen welk het sterkste was.