Verhaal van de 47 ronin

In 1701 zou shogun Tokugawa Tsunayoshi in zijn kasteel drie ambassadeurs van Keizer Higashiyama ontvangen, die zoals gebruikelijk de nieuwjaarswensen van de keizer kwamen overbrengen. De shogun bereidde hen een grootse ontvangst en benoemde een hoge edelman of 'Daimyo' van kasteel Ako tot ceremoniemeester. Heer Asano Naganori, die de hofgebruiken niet kende, wees de eer van de hand en stemde niet eerder toe dan onder de uitdrukkelijke voorwaarde dat de grootmeester in de ceremonie van die tijd, Kira Yoshihisa, hem zou helpen. In die tijd was het in Japan gebruikelijk om geschenken te geven aan ambtenaren die geassisteerd hadden. Asano hield zich aan dit gebruik en zijn geschenken waren in evenredigheid met de diensten die verleend werden. Maar Kira vond de geschenken die hij kreeg niet in overeenstemming met Asano's grote rijkdom en zonder hem dit te vertellen besloot hij niet te helpen. Asano probeerde alles zo goed mogelijk te doen. Toen de shogun een officiele receptie gaf om afscheid te nemen van de keizerlijke boodschappers, had Asano vooraan moeten staan, maar omdat hij dat niet precies wist vroeg hij Kira om raad: 'Daaraan had je eerder moeten denken; ik heb geen tijd om het uit te leggen', sprak Kira en hij liep weg met een beledigende opmerking. Woedend trok Asano zijn zwaard en verwondde de man aan het hoofd en de schouder voor hij werd overmeesterd. Nadat Kira was weggedragen, hoorde de shogun van dit voorval en ontstak in woede. Hij liet Asano aanhouden en veroordeelde hem onmiddelijk tot hara kiri, het opensnijden van de buik.

Al zijn bezit werd in beslag genomen en de 300 krijgers die dienst deden in het Ako kasteel waren van het ene moment op het andere zonder werk, met andere woorden, ronin. Zij gingen uiteen, maar Oishi Kuranosuke kon niet accepteren wat er was gebeurd. Hij bracht 47 samurai bijeen en samen werd besloten de meester te wreken. Maar dat bleek niet eenvoudig, want Kira had een mogelijke wraakoefening verwacht en al hun bewegingen in het oog gehouden.

Oishi en zijn vrienden volgden daarom een misleidingstactiek. Zij leefden verkwistend en in dronkenschap en leken de herinnering aan hun meester totaal vergeten. Oishi verjoeg zelfs zijn echtgenote en kinderen en ging met een publieke vrouw samenwonen. Uiteindelijk werd geen aandacht meer aan hen geschonken en op een winterse decembernacht in 1702 voerden zij een aanval uit op Kira's huis. Hij vluchtte en verborg zich terwijl zijn krijgers moedig streden. Hij werd gevonden en onthoofd en zijn hoofd werd gewikkeld in een witte doek door de samurai naar het graf van hun meester gebracht in de Sengakuji tempel. Daar werd het hoofd van Kira neergelegd en een brief waarin de samurai de verantwoordelijkheid opeisten. Toen zij zichzelf overgaven, haalde het volk van Edo hen als helden in en zelfs de shogun bewonderde hun moed en doorzettingsvermogen. Maar wet was wet. Na enkele maanden overleg werden de 47 ronin veroordeeld tot rituele zelfdoding. Op 4 februari 1703 stierven zij en kregen hun graf naast hun meester Asano. Een van hen, die Oishi had gestuurd naar Asano's familie om te zeggen dat de meester gewroken was, werd vrijgesproken omdat de zaak al was afgesloten en zo werd hij 83 jaar oud. Toen hij stierf kwam ook zijn graf naast dat van zijn vrienden. Deze graven worden nog steeds in ere gehouden in Japan.

Opmerkingen: in de versie hierboven wordt Heer Kira als de slechterik voorgesteld. De vraag is echter in hoeverre Asano zelf schuldig was. Het trekken van een zwaard in het paleis van de shogun, en dan nog terwijl afgezanten van de Keizer aanwezig waren, was een onvergeeflijke onbeleefdheid, en een duidelijk teken van een zwak karakter zonder zelfbeheersing. Ook de ‘list’ van de 47 ronin is vatbaar voor kritiek. Als Heer Kira toevallig zou zijn gestorven, zouden ze grote schande over hun naam gebracht hebben: niemand zou geloven dat ze in hun dronkenschap het juiste moment afwachtten om wraak te nemen.