Nationale Iaido Taikai 14 mei 2000 te Vise

Sven Lanckmans

(dit artikel is zonder accenten, want mijn toetsenbord heeft er geen)

De taikai ging beginnen om 10u, dus idioot als dat we waren, besloten Tom, Eli en Sven om om 8u af te spreken aan de sporthal van Ternat. Getrouw aan de traditie besloot Tom om 15min te laat toe te komen nu dat Jean niet kon meegaan.

Rond 9.30u waren we op onze bestemming. Tijdens de rit deden Eli en Sven aan diepe, diepe Zen meditatie ter voorbereiding van de Taikai. Tom was enorm onder de indruk van onze kunde om, wat er ook gebeurde, onze concentratie niet te verliezen en steeds in een staat van Zen te blijven.

Bij het binnekomen stoven we onmiddellijk naar de belangrijkste plaats van de dag, het cafetaria. Terwijl we onze nodige caffeine tot ons namen bleek dat we best tot 9u in onze nest hadden kunnen blijven liggen. Er was nog niets voorbereidt en de jury had nog geen ruzie gemaakt. Ook bleek bepaald onbelangrijk materiaal, zoals ne meter, te ontbreken.

Na een half uur vertraging kon er dan ingeschreven worden voor het examen. Wat blijkt, sommige hadden hun doktersbriefje niet mee, anderen beweerden dat het rondsturen van het nieuwe reglement, dat stelt dat 2e Kyu vanaf september 1999 moet behaald worden op een regionale stage, niet volgens de regels was gebeurd. Dit had tot gevolg dat de eerste traditionale ruzie tot stand kon komen. Gomez keek, en zag dat het goed was. Uiteindelijk werd er dan besloten dat iedereen mocht meedoen, waardoor zelfs het publiek zich het kunnen inschrijven moesten ze goesting hebben. Het is toch leuk om regels te hebben en ze kunnen op te leggen naar eigen goeddunken.

Nadat de plakkers waren geplakt (was het streepje nu 20 of 30cm lang) konden de rijen opgesteld worden met de verschillende ‘rangen’. In de mudan waren er ongeveer een 20tal, door Tom, af te slachten vijanden.

In de shodan klasse was er een overweldigende aanwezigheid van 2 iaidoka. Dit beloofde zeer spannend te worden voor Sven. Zou hij er dit jaar in slagen de schiftingen te overleven en zo ja, zit er een finale plaats in? Zal de vloek van 2e plaats doorbroken worden…? Eli had af te rekenen met een tiental kwaadkijkende tegenstanders. In de sandan was er ook zo iets, maar aangezien daar niemand van ons in zit interesseerde ons dit groepje niet echt. Tom had de kata Mae, Tsuka Ate en Kesa Kiri gekozen om het bloed van de tegenstanders te laten vloeien. Dit bleek zeer succesvol want hij doorstond de schiftingen en werd gekwalificeerd voor de deelname aan de 1/8ste finales in de namiddag. Sven, volledig buiten verwachting, wist zich ook te plaatsen voor de namiddag door een verblindend snel optreden. Zelfs de jury kon niet volgen. Eli deed er de crème fraiche bij door gehakt te maken van zijn tegenstanders en mocht ook in de namiddag meedoen. Het was een goed besteede voormiddag. ‘s Middags was’t sandwichkes met een soepeken.

Om 14u werd er weer gestart. Eerst werden de kwart- en halve finales gedaan om dan de finales van all reeksen achter elkaar te doen. Ditmaal waren het echter opgelegde kata voor alle groepen. Mudan, Shodan en Nidan moesten Ushiro, Ukenagashi, Kesa Kiri, Sanpo Giri an Shio Giri uitvoeren. Het beloofde nog interessant te worden. Tom stootte door naar de halve finales, maar strandde op de 4de plaats wegens een te schoon bakkes. Er moet dringend aan zijn smoelwerk iets gedaan worden zodat de jury volgende keer meer onder de indruk zal zijn.

Sven had ditmaal af te rekenen met vijanden van een heel ander kaliber. Dankzij veel geluk en weer een verblindende uitvoering (hij had al gedaan voordat hij het zelf wist) plaatste hij zich voor de finale. Eli was hetzelfde lot beschoren als Tom. De tegenstander had rap enkele nietjes in het voorhoofd aangebracht waardoor hij direct een veel aggressievere aanblik had. De jury apprecieerde dit ten zeerste en besloot Eli direct 7 minpunten te geven wgens het niet deelnemen aan een prachtige zelfverwonding. Hij eindigde desalnietteplus op de vierde plaats.

Toen Sven begon aan de finale werd het ongemeen spannend. Een volledige dag had hij al ontelbare vijanden vernietigt. Zou deze laatste ook ten onder gaan? Bij het uitvoeren van de kata bleek alles goed te gaan, zeker als zijn vijand een mislukte noto deed bij sanpo giri, maar dan.. het noodlot sloeg toe… tijdens Shio Giri werd zijn voet onvermijdelijk naar de plakkerkes getrokken waardoor hij op het vierkantjen stond. De vloek blijft gehandhaafd, weeral 2de.

Nadien werd er beslist om de examens af te nemen, of nee toch niet.. eerst de medailles, want de Franse delegatie had het niet kunnen laten ne lokale politieker uit te nodigen en diene moest rap rap weg want hij was op het gevaarlijke af in slaap aan het vallen. Dit was ferm tegen de goesting van de andere jury waardoor we weer werden uitgenodigd op een waar festijn van vloeken en ruzie maken. Kwaliteit staat gelukkig niet in ons vaandel. Bon soit, de politieker, zoals altijd, kreeg zijn goesting en mocht dan niet nietszeggende speech doen over de “art esthetique de l’iaido et la grande beaute de l’esprit du samurai”, geeeuuww...

Eindelijk konden de examens dan toch beginnen. Tom deed mee voor 1e Kyu en had gekozen voor de kata Mae, Tsuka Ate en Kesa Kiri. Deze werden goed uitgevoerd, alleen spijtig dat Tom op het einde was vergeten welke voet links en rechts was. Het verlaten van “de mat” was dus *dik mis*, maar de jury beoordeelde zag dit door de vingers (ze zagen nog blauw van de recente ruzie) en beloonde hem met de terechte graad van ikkyu.

Er waren in totaal 9 Ikkyu deelnemers, waarvan er ene gebuisd was omdat hij vond dat hij eerst Mae a la koryu moest doen zonder zijn zwaard vast te nemen bij het rechtkomen. (zal uitgebeeld worden door de redactie indien nodig). Er was ook een shodan examen (geslaagd) en een sandan examen (dik gebuisd). Op het allerlaatste moment (na de examens) kwam er nog ne pipo toegestoven om een examen af te leggen. De taikai was dus al gedaan maar dat weerhield niet sommige organisatoren ervan om de regels aan hun laars, weeral, te lappen. Vooral als de mensen die niet in orde zijn enkel de taal van de organisatie spreken .‘t Welk examen is niet van belang, want ze hebben hem toch gebuisd. (D’Hollanders kwamen dan toch nog van pas uiteindelijk).

Het vieren van het slagen van Tom was zo uitbundig dat Eli op de terugweg zelfs een Middeleeuwse liedken heeft gebracht over een kanneke. Moet er nog meer gezegd worden...